Elektra kompleksi, psikanaliz teorisinin en dikkat çekici ve tartışmalı kavramlarından biri. ĺ Çocukluk çağındaki duygusal çatışmaların, yetişkinlikte kişiliğimizi nasıl etkilediğini inceleyen bir kuramdır.  Carl Jung tarafından geliştirilmiş ve Freud’un erkek çocuklarda öne sürdüğü Oedipus kompleksi teorisinin bir karşılığı olarak kabul edilmiştir. Jung’a göre, kız çocukları, yaklaşık 3-6 yaş arasında babalarına romantik bir hayranlık duyarlar ve bilinçsizce anneleriyle “rekabete” girerler. Elektra kompleksi; çocuğun ebeveyniyle olan ilişkisini gözlemlemeye ve çözmeye çalışırken yaşadığı karmaşık bir süreci temsil eder.  Kız çocuğu, bir yandan babasını kendisine yakın hissederken, bir yandan da anneye yönelik içsel bir rekabet duygusu besler. Ancak bu duygu yalnızca yüzeysel bir kıskançlıktan ibaret değildir; ebeveynlerine duyduğu sevgi ve bağlanma ihtiyacı, çocukta bilinçsizce bir çatışma yaratır. Annesiyle ilişkisini çözümleyerek babaya olan ilgisini bastırmayı öğrenen çocuk, kendi kimliğini ve cinsiyet rolünü oluşturur.  Elektra kompleksi bu yönüyle, bireyin kadın kimliğini nasıl şekillendirdiğine dair önemli ipuçları verir. Günümüzde bu teori, çocukluk dönemi ilişkilerinin psikolojik gelişim üzerindeki etkilerini anlamaya yönelik bir metafor olarak görülse de, kadın kimliği, öz güven ve ilişki dinamikleri üzerine düşündürücü bir kavram olmaya devam ediyor. Bu teoriyi düşünürken, kendimize şu soruları sormamız gerektiğini düşünüyorum; Acaba çocukluktaki bu karmaşık ilişkiler, yetişkinlikteki ilişkilerimizi ne kadar etkiliyor?  Anneyi rakip, babayı ise ideal bir figür olarak gören kız çocuğu, gelecekte romantik ilişkilerinde nasıl bir yol izliyor? Belki de Elektra kompleksi, kadınların kendine güven, özgüven ve bağımsızlık duygularını geliştirme süreçlerinde etkili olan ilk adımlardan biri.