Toplum olarak büyük sorunlarımızdan biri de çocukları sevmeyi bilmiyoruz. Sırf küçük ve duygularını anlamlandıramıyor , ifade edemiyor oldukları için malesef çevre tarafından çocukları severken yanlış şekillerde iletişim kurmaya çalışıp ebebeynlerinin çocuklarına öğretmeye çalıştığı ve öğrettiği sınır alanına, bilişsel - kişisel gelişimlerine ,sosyal çevre anlayışına zarar veriyoruz . Bir çocuk nazar vs açısından dahi olsa çirkin vs gibi kötü kelimelerle sevilmemeli ilk sözcüğümüz maşallah sübhanallah olursa zaten Rabbim onu nazardan muhafaza eder. İletişim kurarken de çocuktan izin alarak öpmek, sarılmak istenir . O isterse zaten izin verir izin vermediği takdirde yakını dahi olsanız öpmemeniz gerekir. Sizi tanımadığınız birisi gelip öpse pat diye sarılsa hoşunuza gider mi? Aaa ne güzel ya seviyor beni der misiniz? Herşeyde olduğu gibi çocuklarla iletişim kurarken ,severken de empati kurarak yaklaşmamız gerekir . Tanımadığınız herhangi bir şeyle ilgilenen almak isteyen bir çocukla karşılaştığınız zaman,onu alamazsın ben onu satmıyorum diye çocuğa yaklaşıp bu şekilde iletişim kurmak çocuğu ürkütür ona benzer ortamlardan korkmasına ve gitmek istememesine sebep olur. Veya şunun çok güzelmiş bana versene gibi.. Bunlar o kadar çok ve çeşitli ki ...  Çocuklar ile iletişim kurarken ya bir yetişkin gibi olun yada sizde bir çocuk olun. Fakat tabir i caizce çocukların dili ile öcü gibi olmayın. Bir de bunu bilerek yapanlar ısırarak sevenler ağlasın diye bilerek kötü birşeyler söyleyenler grubu var. Üstelik bunları yapanlar arasında ebebeynler de var. Bu şekilde çocuklar sevgi ile şiddeti bütünlestirirler . Çocuklar olumlu,olumsuz herşeyi kaydederler. İfade edebilecek yaş a geldiklerinde ise davranış olarak bunların dönütünü alırız. Lütfen çocukları severken , kelime anlamında da olduğu gibi severek sevin, sevgi ile sevin. Çocukta yaşamayı sevsin, insanları sevsin,abileri, amcaları, teyzeleri gittiği ortamları sevsin. Sevgi dolu bir çocuk olsun. Sevgi ile büyüsün. Biz nasıl yetiştirirsek yetiştirelim kendimz dışında herkes çevredir. Çocuğumuzun kişilik oluşumunda ise çevre çok önemli bir alan. Böyle gördüğümüz için sorgulamadan devam ettirdiysek eğer farkında olmak adına sevgi ile büyüyen fiziksel,bilişsel ve duygusal açıdan sağlıklı çocukların olduğu bir toplum olması adına bir farkındalık olsun.