Oyun alanlarında birbirlerini hiç tanımadan çoğu kez isimlerini dahi sormadan, oyun kurup eğlenen çocukları gözlemledim...  Birlik olunca daha eğlenceli olacağını deneyimledikleri için belki de iç güdüsel olarak hepsi bir arkadaş arıyor önce başlarken...  Ardından o kadar güzel eğlenip,oynayıp mutlu oluyorlar ki... Sonra dedim ki , işte bazılarımız büyüdükçe içsel olarak insan olmanın güzel bir parçası, hediyesi olarak gelişen bu birlik olma güdüsünü kaybedip, söndürdüğümüz için ; Acısı olanların acısı azalmadı, mutluluğu olanlar samimi paylaşacak kimse bulup mutluluğunu çoğaltamadı..  İşleri olanların birlik olacak kimse olmayınca daha da zorlastı işleri.Oysa ne kadar güzeldi herşey birlik olunca ne kadar kolaydı.  Bizlere doğuştan verilen temiz özü sadece kirletmekle kalmadık. Yaktık,bitirdik,ziyan ettik... En başta oysa biz. Tüm güzellikleri insandıkziyan edip insan kıyafeti giyer olduk sadece...