Bir grup kturbağa ormanda gezerken, iki kurbağa derin bir çukura düştü. Diğer kurbağalar çukurun etrafında toplandı ve çukurun ne kadar derin olduğunu görünce, düşen kurbağalara kurtuluş şanslarının olmadığını söylediler.   Ancak iki kurbağa arkadaşlarının söylediklerini umursamadı ve çukurdan çıkmaya çalışarak zıplamaya devam etti. Buna rağmen, diğer kurbağalar onları vazgeçirmek için durmadan sesleniyor ve kurtulmalarının imkânsız olduğunu tekrarlıyordu.   Sonunda, kurbağalardan biri diğerlerinin söylediklerine kulak verdi ve kaderine boyun eğerek çabalamayı bıraktı. Fakat diğer kurbağa denemeye devam etti.   Bu sırada, çukurun etrafındaki kurbağalar daha yüksek sesle bağırarak onun boşuna uğraştığını ve ölümü kabullenmesi gerektiğini söylüyordu.   Ama o kurbağa tüm gücüyle bir sıçrayış yaptı ve sonunda çukurdan çıkmayı başardı. Çıkar çıkmaz diğer kurbağalar ona sordular: “Bizim söylediklerimizi duymadın mı?”   O da arkadaşlarına sağır olduğunu ve onları duyamadığını, ama yine de çabaları boyunca kendisini teşvik ettikleri için teşekkür ettiğini söyledi. Çünkü onların bağırışlarını kendisini motive etmek için bir teşvik sanmış ve niyetlerinin gerçek farkında olmamıştı.