Bir ilişkiyi sağlıklı bir zeminde sürdürmek, sınırların varlığıyla mümkündür. Ancak birçok kişi sınır koymanın mesafe oluşturacağı ya da ilişkiyi zedeleyeceği endişesi taşır.  Oysa ki, sınırlar bir duvar değil, bir köprüdür. Bu köprü, bireylerin hem kendilerine hem de birbirlerine saygı duyduğu bir ilişkiyi mümkün kılar. Sınırlar, duygusal ve fiziksel alanımızın nerede başladığını ve bittiğini belirler. Bir ilişkide sınır koymak; kendi ihtiyaçlarımızı, değerlerimizi ve duygularımızı korumamıza olanak tanırken, karşımızdaki kişiye de kendisi olma özgürlüğü tanır. Aksi halde, ilişkide aşırı fedakarlık ya da duygusal tükenmişlik kaçınılmaz hale gelebilir. Peki, nasıl sınır koyabiliriz? Öncelikle, kendi ihtiyaçlarınızı ve beklentilerinizi netleştirin. Daha sonra, bu sınırları nazik ama net bir şekilde ifade edin.  Kendinize şu soruları sorabilirsiniz: Bu ilişkide neye ihtiyacım var? Hangi durumlarda rahatsızlık hissediyorum? Neleri tolere edebilirim, neleri edemem? Sınır koymayı başardığınızda ilişkilerinizde şu değişimleri gözlemleyeceksiniz: Daha az çatışma ve daha net bir iletişim. Hem kendinize hem de karşınızdakine duyulan saygının artması. Daha dengeli ve sağlılı bir ilişki dinamiği. Unutmayın, sınır koymak “hayır” demeyi öğrenmekle başlar. Ve hayır, her zaman bir reddediş değildir; çoğu zaman kendi evet’lerinize yer açmak için bir adımdır. Sınırları olan bir ilişki, sevginin daha özgür, daha dengeli ve daha güçlü, sağlıklı olduğu bir alandır.